τραχύτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τραχύτης	αἱ	τραχύτητες
γενική	τῆς	τραχύτητος	τῶν	τραχυτήτων
δοτική	τῇ	τραχύτητῐ	ταῖς	τραχύτησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τραχύτητᾰ	τὰς	τραχύτητᾰς
κλητική ὦ!		τραχύτης		τραχύτητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τραχύτητε
γεν-δοτ	τοῖν		τραχυτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τραχύτης < τραχύ(ς) + -της

Ουσιαστικό

τραχύτης, -ητος θηλυκό

1. τραχύτητα
2. ανωμαλία
3. κοφτερότητα, οξύτητα
4. (μεταφορικά, για πρόσωπα) τραχύτητα, σκληρότητα, αγριότητα

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : τραχυτής, -ῆτος (κατά τον ⌘Ηρωδιανό)

Πηγές

• τραχύτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τραχύτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.