φυσαλέος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φυσαλέος	ἡ	φυσαλέᾱ	τὸ	φυσαλέον
γενική	τοῦ	φυσαλέου	τῆς	φυσαλέᾱς	τοῦ	φυσαλέου
δοτική	τῷ	φυσαλέῳ	τῇ	φυσαλέᾳ	τῷ	φυσαλέῳ
αιτιατική	τὸν	φυσαλέον	τὴν	φυσαλέᾱν	τὸ	φυσαλέον
κλητική ὦ!		φυσαλέε		φυσαλέᾱ		φυσαλέον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φυσαλέοι	αἱ	φυσαλέαι	τὰ	φυσαλέᾰ
γενική	τῶν	φυσαλέων	τῶν	φυσαλέων	τῶν	φυσαλέων
δοτική	τοῖς	φυσαλέοις	ταῖς	φυσαλέαις	τοῖς	φυσαλέοις
αιτιατική	τοὺς	φυσαλέους	τὰς	φυσαλέᾱς	τὰ	φυσαλέᾰ
κλητική ὦ!		φυσαλέοι		φυσαλέαι		φυσαλέᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φυσαλέω	τὼ	φυσαλέᾱ	τὼ	φυσαλέω
γεν-δοτ	τοῖν	φυσαλέοιν	τοῖν	φυσαλέαιν	τοῖν	φυσαλέοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φυσαλέος < φυσάω + -αλέος

Επίθετο

φυσαλέος, -α, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που έχει έντονο άνεμο

Πηγές

• φυσαλέος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.