ἀλγηδών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀλγηδων-, ἀλγηδον-
ονομαστική	ἡ	ἀλγηδών	αἱ	ἀλγηδόνες
γενική	τῆς	ἀλγηδόνος	τῶν	ἀλγηδόνων
δοτική	τῇ	ἀλγηδόνῐ	ταῖς	ἀλγηδόσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀλγηδόνᾰ	τὰς	ἀλγηδόνᾰς
κλητική ὦ!		ἀλγηδών		ἀλγηδόνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλγηδόνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλγηδόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλγηδών < ἄλγ(ος) + -ηδών

Ουσιαστικό

ἀλγηδών, -όνος θηλυκό

1. πόνος (ψυχικός ή σωματικός)
2. οδύνη

Δείτε επίσης

• ※  (καθαρεύουσα) Ὁ φίλος μου λησμονήσας τὰς ἀλγηδόνας του εἶχεν ἤδη ἐγερθῇ καὶ μὲ παρετήρει μὲ ὀφθαλμοὺς ἐκθάμβους. (Χαράλαμπος Άννινος, Αττικαί ημέραι, ΙΒ)

Πηγές

• ἀλγηδών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλγηδών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.