ἄλγος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀλγεσ
ονομαστική	τὸ	ἄλγος	τὰ	ἄλγη - ἄλγεᾰ
γενική	τοῦ	ἄλγους - ἄλγεος	τῶν	ἀλγῶν - ἀλγέων
δοτική	τῷ	ἄλγει - ἄλγεῐ̈	τοῖς	ἄλγεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄλγος	τὰ	ἄλγη - ἄλγεα
κλητική ὦ!		ἄλγος		ἄλγη - ἄλγεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄλγει - ἄλγεε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλγοῖν - ἀλγέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄλγος < πιθανόν από το ἀλέγω (α αθροιστικό + λέγω)

Ουσιαστικό

ἄλγος ουδέτερο

1. πόνος
2. βάσανο

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 1 (α. Ἀθηνᾶς παραίνεσις πρὸς Τηλέμαχον.), στίχ. 4

   ... πολλὰ δ' ὅ γ' ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν, ...

3. ό,τι προκαλεί πόνο

Συγγενικά

• ἀλγεινός (που προξενεί πόνο) παραθετικά: ἀλγίων, ἄλγιστος
• ἀλγέω
• ἀλγηρός
• ἀλγινόεις
• ἀλγύνω
• ἀλγηδών-όνος
• ἄλγημα
• ἄλγησις

αν όντως συνάπτεται προς το ἀλέγω:

• ἀλεγεινός (αλγεινός, δυσάρεστος)
• ἀλεγίζω (φροντίζω, μεριμνώ)
• ἀλεγύνω (προετοιμάζω, επιμελούμαι, δειπνώ με άλλους)

Σύνθετα

• ἀλγεσίδωρος (που προκαλεί πόνο)
• ἀλγεσίθυμος (που πληγώνει την καρδιά)
• νοσταλγία

Πηγές

• ἄλγος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἄλγος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄλγος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.