ἀτοπία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀτοπίᾱ	αἱ	ἀτοπίαι
γενική	τῆς	ἀτοπίᾱς	τῶν	ἀτοπιῶν
δοτική	τῇ	ἀτοπίᾳ	ταῖς	ἀτοπίαις
αιτιατική	τὴν	ἀτοπίᾱν	τὰς	ἀτοπίᾱς
κλητική ὦ!		ἀτοπίᾱ		ἀτοπίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀτοπίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀτοπίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀτοπία < ἄτοπος ‎< ἀ- + τόπος

Ουσιαστικό

ἀτοπία θηλυκό

1. το να βρίσκεται κάποιος ή κάτι εκτός τόπου
2. παραλογισμός
3. φύση που ξεφεύγει από το φυσιολογικό
4. ατόπημα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη  τόπος