ἄκολος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄκολος	αἱ	ἄκολοι
γενική	τῆς	ἀκόλου	τῶν	ἀκόλων
δοτική	τῇ	ἀκόλῳ	ταῖς	ἀκόλοις
αιτιατική	τὴν	ἄκολον	τὰς	ἀκόλους
κλητική ὦ!		ἄκολε		ἄκολοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκόλω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄκολος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἄκολος, -ου θηλυκό, βοιωτικός τύπος του ἔνθεσις

• κομματάκι, μπουκιά

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 17 (ρ. Τηλεμάχου καὶ Ὀδυσσέως ἐπάνοδος εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 222 (221-222)

  ὃς πολλῇς φλιῇσι παραστὰς φλίψεται ὤμους, | αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας·

  Σίγουρα, ξύνοντας τη ράχη του σε κάθε πόρτα, θα κοντοστέκει | ξεροκόμματα ζητώντας — όχι ασφαλώς λεβέτια και σπαθιά.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ≈ συνώνυμα: βλωμός, ἔνθεσις, ἔγκαφος, ψωμός

Πηγές

• ἄκολος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄκολος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.