ἄρκτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄρκτος	οἱ/αἱ	ἄρκτοι
γενική	τοῦ/τῆς	ἄρκτου	τῶν	ἄρκτων
δοτική	τῷ/τῇ	ἄρκτῳ	τοῖς/ταῖς	ἄρκτοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄρκτον	τοὺς/τὰς	ἄρκτους
κλητική ὦ!		ἄρκτε		ἄρκτοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρκτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄρκτοιν
Σπανιότερα ως αρσενικό. Για τον αστερισμό Ἄρκτος, θηλυκό. Για το όνομα Ἄρκτος, αρσενικό.
2η κλίση, ομάδα 'δρόμος', Κατηγορία 'ἵππος' όπως «ἵππος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρκτος < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂ŕ̥tḱos (αρκούδα)

Ουσιαστικό

ἄρκτος θηλυκό αλλά και αρσενικό

• (ζωολογία) η αρκούδα

Πηγές

• «ἄρκτος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «ἄρκτος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.