ἄρκτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄρκτος	αἱ	ἄρκτοι
γενική	τῆς	ἄρκτου	τῶν	ἄρκτων
δοτική	τῇ	ἄρκτῳ	ταῖς	ἄρκτοις
αιτιατική	τὴν	ἄρκτον	τὰς	ἄρκτους
κλητική ὦ!		ἄρκτε		ἄρκτοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρκτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄρκτοιν
2η κλίση, ομάδα 'χρόνος', Κατηγορία όπως «νόσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρκτος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂ŕ̥tḱos (αρκούδα)

Ουσιαστικό

ἄρκτος θηλυκό

• (ζωολογία) αρκούδα

Πηγές

• «ἄρκτος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἄρκτος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.