ὀφίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀφίτης	οἱ	ὀφῖται
γενική	τοῦ	ὀφίτου	τῶν	ὀφιτῶν
δοτική	τῷ	ὀφίτῃ	τοῖς	ὀφίταις
αιτιατική	τὸν	ὀφίτην	τοὺς	ὀφίτᾱς
κλητική ὦ!		ὀφῖτᾰ		ὀφῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀφίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀφίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀφίτης < ὄφ(ις) + -ίτης

Ουσιαστικό

ὀφίτης αρσενικό

• που είναι από ή μοιάζει με φίδι

  (ειδικότερα) (ορυκτολογία) ο οφίτης ή σερπεντίνης λίθος

Πηγές

• ὀφίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.