ὁμοῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὁμοῖος	ἡ	ὁμοίᾱ	τὸ	ὁμοῖον
γενική	τοῦ	ὁμοίου	τῆς	ὁμοίᾱς	τοῦ	ὁμοίου
δοτική	τῷ	ὁμοίῳ	τῇ	ὁμοίᾳ	τῷ	ὁμοίῳ
αιτιατική	τὸν	ὁμοῖον	τὴν	ὁμοίᾱν	τὸ	ὁμοῖον
κλητική ὦ!		ὁμοῖε		ὁμοίᾱ		ὁμοῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὁμοῖοι	αἱ	ὁμοῖαι	τὰ	ὁμοῖᾰ
γενική	τῶν	ὁμοίων	τῶν	ὁμοίων	τῶν	ὁμοίων
δοτική	τοῖς	ὁμοίοις	ταῖς	ὁμοίαις	τοῖς	ὁμοίοις
αιτιατική	τοὺς	ὁμοίους	τὰς	ὁμοίᾱς	τὰ	ὁμοῖᾰ
κλητική ὦ!		ὁμοῖοι		ὁμοῖαι		ὁμοῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὁμοίω	τὼ	ὁμοίᾱ	τὼ	ὁμοίω
γεν-δοτ	τοῖν	ὁμοίοιν	τοῖν	ὁμοίαιν	τοῖν	ὁμοίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

ὁμοῖος, -ία, -ῖον

• επικός, ιωνικός & παλαιός αττικός τύπος του ὅμοιος

Πηγές

• ὁμοῖος, ὅμοιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.