Ἀλάστωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ᾰ̓λαστωρ-, Ᾰ̓λαστορ-
ονομαστική	ὁ	Ἀλάστωρ	οἱ	Ἀλάστορες
γενική	τοῦ	Ἀλάστορος	τῶν	Ἀλαστόρων
δοτική	τῷ	Ἀλάστορῐ	τοῖς	Ἀλάστορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀλάστορᾰ	τοὺς	Ἀλάστορᾰς
κλητική ὦ!		Ἀλάστορ		Ἀλάστορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀλάστορε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀλαστόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Η παραλήγουσα, βραχεία, όπως απαντά σε κλητική πτώση ἀλάστορ! σε κείμενa. Συνήθως στον ενικό.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀλάστωρ < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Ἀλάστωρ, -ορος αρσενικό

• ανδρικό όνομα

Πηγές

• Ἀλάστωρ, ἀλάστωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• P. M. Fraser and E. Matthews 1987 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. I: The Aegean Islands. Cyprus. Cyrenaica, Oxford: Oxford University Press