ρυμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ρυμός	οι	ρυμοί
γενική	του	ρυμού	των	ρυμών
αιτιατική	τον	ρυμό	τους	ρυμούς
κλητική		ρυμέ		ρυμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ρυμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ῥυμός

Προφορά

ΔΦΑ : /ɾiˈmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ρυ‐μός

Ουσιαστικό

ρυμός αρσενικό

• κεντρικό δοκάρι άμαξας στο οποίο δένονται τα υποζύγια, τοποθετημένο ανάμεσά τους

  ≈ συνώνυμα: τιμόνι (άμαξας)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ρύμη

Δείτε επίσης

• τιμόνι
• τιμονόλουρο

Μεταφράσεις

    ρυμός

Πηγές

• σημασίες 1), 2) ρυμός σελ.6439 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
• ρυμός - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)
• ρύμη - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.