ἕξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἕξῐς	αἱ	ἕξεις
γενική	τῆς	ἕξεως	τῶν	ἕξεων
δοτική	τῇ	ἕξει	ταῖς	ἕξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἕξῐν	τὰς	ἕξεις
κλητική ὦ!		ἕξῐ		ἕξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἕξει
γεν-δοτ	τοῖν		ἑξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἕξις < θέμα του δασυνώμενου μέλλοντα ἕξω του ρήματος ἔχω

Ουσιαστικό

ἕξις θηλυκό (γενική: ἕξεως)

1. (αρχική σημασία) η κατοχή, το να έχεις κάτι δικό σου
2. η συνήθεια, η έξη, εκείνο που αποκτάται από τη συνεχή εξάσκηση ή άσκηση επί αυτού και το οποίο κάποιος δεν έχει εκ γενετής
3. επιδεξιότητα
4. κατάσταση του μυαλού ή της ψυχής, στάση ζωής

   ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)} καὶ ὅλη ἡ ψυχὴ εἰς τὴν βελτίστην φύσιν καθισταμένη τιμιωτέραν ἕξιν λαμβάνει

5. (ιατρικά) ο οργανισμός, το σύστημα του οργανισμού

Συγγενικά

• ἔχω
• ἑξῆς και ἑξείης

Σύνθετα

• μέθεξις
• κάθεξις

Πηγές

• ἕξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἕξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.