κατάκοπος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κατάκοπος	η	κατάκοπη	το	κατάκοπο
γενική	του	κατάκοπου	της	κατάκοπης	του	κατάκοπου
αιτιατική	τον	κατάκοπο	την	κατάκοπη	το	κατάκοπο
κλητική		κατάκοπε		κατάκοπη		κατάκοπο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κατάκοποι	οι	κατάκοπες	τα	κατάκοπα
γενική	των	κατάκοπων	των	κατάκοπων	των	κατάκοπων
αιτιατική	τους	κατάκοπους	τις	κατάκοπες	τα	κατάκοπα
κλητική		κατάκοποι		κατάκοπες		κατάκοπα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατάκοπος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κατάκοπος < κατακόπτω < κατά + κόπτω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kop- (χτυπώ, πελεκώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.ko.pos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐κο‐πος

Επίθετο

κατάκοπος, -η, -ο

• που είναι πολύ κουρασμένος

Συνώνυμα

• κατακουρασμένος
• εξαντλημένος
• κρεπαρισμένος, μπιελάρ (οικεία)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατά, κόπος και κόβω

Μεταφράσεις

    κατάκοπος

αγγλικά : exhausted (en) γαλλικά : exténué (fr) εσπεράντο : afliktita (eo)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κατάκοπος	τὸ	κατάκοπον
γενική	τοῦ/τῆς	κατακόπου	τοῦ	κατακόπου
δοτική	τῷ/τῇ	κατακόπῳ	τῷ	κατακόπῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κατάκοπον	τὸ	κατάκοπον
κλητική ὦ!		κατάκοπε		κατάκοπον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κατάκοποι	τὰ	κατάκοπᾰ
γενική	τῶν	κατακόπων	τῶν	κατακόπων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κατακόποις	τοῖς	κατακόποις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κατακόπους	τὰ	κατάκοπᾰ
κλητική ὦ!		κατάκοποι		κατάκοπᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κατακόπω	τὼ	κατακόπω
γεν-δοτ	τοῖν	κατακόποιν	τοῖν	κατακόποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατάκοπος < αρχαία ελληνική κατακόπτω < κατά- + κόπτω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kop- (χτυπώ, πελεκώ)

Επίθετο

κατάκοπος, -ος, -ον

1. (ελληνιστική κοινή) που είναι πολύ κουρασμένος, κατάκοπος, καταπονημένος
2. (ελληνιστική κοινή) πληκτικός, βαρετός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατά και κόπτω