Κρονίων

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

Κρονίων < Κρόν(ος) + -ίων

Κύριο όνομα

Κρονίων, -ωνος αρσενικό (ή -ονος: στον Όμηρο με μακρό ῑ, αλλού, βραχύ ῐ)

1. (πατρωνυμικό) ανδρικό όνομα
2. (μήνας, σε επιγραφές, στη Σάμο) μορφή του Κρόνιος (εννοείται μήν)

Κλίση

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός   Κρονῑων- ονομαστική ὁ Κρονίων οἱ Κρονίωνες       γενική τοῦ Κρονίωνος τῶν Κρονιώνων       δοτική τῷ Κρονίωνῐ τοῖς Κρονίωσῐ(ν)     αιτιατική τὸν Κρονίωνᾰ τοὺς Κρονίωνᾰς      κλητική ὦ! Κρονίων Κρονίωνες   δυϊκός ονομ-αιτ-κλ τὼ  Κρονίωνε γεν-δοτ τοῖν  Κρονιώνοιν 3η κλίση, Κατηγορία 'κώδων' όπως «κώδων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός   Κρονῑων- Κρονῑον- ονομαστική ὁ Κρονίων οἱ Κρονίονες       γενική τοῦ Κρονίονος τῶν Κρονιόνων       δοτική τῷ Κρονίονῐ τοῖς Κρονίοσῐ(ν)     αιτιατική τὸν Κρονίονᾰ τοὺς Κρονίονᾰς      κλητική ὦ! Κρονῖον Κρονίονες   δυϊκός ονομ-αιτ-κλ τὼ  Κρονίονε γεν-δοτ τοῖν  Κρονιόνοιν Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό. 3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «γείτων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός   Κρονῐων- Κρονῐον- ονομαστική ὁ Κρονίων οἱ Κρονίονες       γενική τοῦ Κρονίονος τῶν Κρονιόνων       δοτική τῷ Κρονίονῐ τοῖς Κρονίοσῐ(ν)     αιτιατική τὸν Κρονίονᾰ τοὺς Κρονίονᾰς      κλητική ὦ! Κρονίον Κρονίονες   δυϊκός ονομ-αιτ-κλ τὼ  Κρονίονε γεν-δοτ τοῖν  Κρονιόνοιν Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. 3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «μέμνων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Πηγές

• Κρονίων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Κρονίων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.