ανακριτής

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ανακριτής	οι	ανακριτές
γενική	του	ανακριτή	των	ανακριτών
αιτιατική	τον	ανακριτή	τους	ανακριτές
κλητική		ανακριτή		ανακριτές
όπως «νικητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανακριτής < αρχαία ελληνική ἀνακριτήρ + -τής < ἀνακρίνω < κρίνω

Ουσιαστικό

ανακριτής αρσενικό (θηλυκό: ανακρίτρια)

• δικαστικός λειτουργός ή αστυνομικός που διενεργεί ανάκριση για την εξακρίβωση των στοιχείων ενός εγκλήματος και τον εντοπισμό ή αποκάλυψη των ενόχων

Συγγενικές λέξεις

• ανακρίνομαι
• ανάκριση
• ανακριτικός
• ανακρίνω
• ανακρίνων

Σύνθετα

• προανάκριση

Μεταφράσεις

    ανακριτής

αγγλικά : interrogator (en), inquisitor (en) γαλλικά : enquêteur (fr), inquisiteur (fr), juge (fr) d'instruction (fr)