βέλεμνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βέλεμνον	τὰ	βέλεμνᾰ
γενική	τοῦ	βελέμνου	τῶν	βελέμνων
δοτική	τῷ	βελέμνῳ	τοῖς	βελέμνοις
αιτιατική	τὸ	βέλεμνον	τὰ	βέλεμνᾰ
κλητική ὦ!		βέλεμνον		βέλεμνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βελέμνω
γεν-δοτ	τοῖν		βελέμνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βέλεμνον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βέλεμνον, -ου ουδέτερο (ποιητικός τύπος αντί για βέλος) (μόνο στον πληθυντικό, μεταγενέστερα και στον ενικό)

• βέλος, βλήμα, ακόντιο, σαΐτα

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 15 (Ο. Παλίωξις παρὰ τῶν νεῶν.), στίχ. 489 (488-489)

  δὴ γὰρ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν | ἀνδρὸς ἀριστῆος Διόθεν βλαφθέντα βέλεμνα.

  κι είδα εγώ τα βέλη πολεμάρχου | ανδρειωμένου απ᾽ του Διός το θέλημα χαμένα.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἀνδρομάχη, στίχ. 1136 (1135-1136)

  δεινὰς δ᾽ ἂν εἶδες πυρρίχας φρουρουμένου | βέλεμνα παιδός.

  Ήτανε τρομερό να βλέπεις τί πηδήματα, πόσα στριφογυρίσματα έκανε το παλικάρι μας | τις σαϊτιές καθώς αγωνιζόταν ν᾽ αποφύγει.

  Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

Πηγές

• βέλεμνον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βέλεμνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.