διάμηκες

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	διάμηκες	τα	διαμήκη
γενική	του	διαμήκους	των	διαμήκων
αιτιατική	το	διάμηκες	τα	διαμήκη
κλητική		διάμηκες		διαμήκη
όπως «ιδεώδες» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάμηκες: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου διαμήκης (μαρτυρείται από το 1898)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.mi.ces/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐μή‐κες

Ουσιαστικό

διάμηκες ουδέτερο

• (ναυπηγικός όρος)
  1. νοητό επίπεδο που τέμνει συμμετρικά σκάφος, πλοίο από την πλώρη μέχρι την πρύμνη. Το χωρίζει σε δεξιό και αριστερό μέρος
  2. η απόσταση από την πλώρη έως την πρύμνη

Μεταφράσεις

    διάμηκες

Κλιτικός τύπος επιθέτου

διάμηκες

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του διαμήκης

Πηγές

• «διαμήκης, διάμηκες» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• «διαμήκης, διάμηκες» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)