εἴρερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	εἴρερος	οἱ	εἴρεροι
γενική	τοῦ	εἰρέρου	τῶν	εἰρέρων
δοτική	τῷ	εἰρέρῳ	τοῖς	εἰρέροις
αιτιατική	τὸν	εἴρερον	τοὺς	εἰρέρους
κλητική ὦ!		εἴρερε		εἴρεροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἰρέρω
γεν-δοτ	τοῖν		εἰρέροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἴρερος < εἴρω

Ουσιαστικό

εἴρερος, -ου αρσενικό

• (σπάνιο) δουλεία, αιχμαλωσία, σκλαβιά

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 8 (θ. Ὀδυσσέως σύστασις πρὸς Φαίακας.), στίχ. 529 (527-529)

  οἱ δέ τ᾽ ὄπισθε | κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους | εἴρερον εἰσανάγουσι, πόνον τ᾽ ἐχέμεν καὶ ὀϊζύν·

  ενώ οι εχθροί | με τα κοντάρια τους πισωχτυπούν αλύπητα στην πλάτη και στους ώμους, | τη σέρνουν να την πάρουν σκλάβα τους, για να βουλιάξει στης δυστυχίας τον πόνο.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Πηγές

• εἴρερος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἴρερος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.