ζημίωμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ζημίωμᾰ	τὰ	ζημιώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ζημιώμᾰτος	τῶν	ζημιωμᾰ́των
δοτική	τῷ	ζημιώμᾰτῐ	τοῖς	ζημιώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ζημίωμᾰ	τὰ	ζημιώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ζημίωμᾰ		ζημιώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζημιώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ζημιωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζημίωμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζημιόω / ζημιῶ + -μα

Ουσιαστικό

ζημίωμα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή)
  1. το πρόστιμο
  2. ζημία, βλάβη

     ≠ αντώνυμα: λῆμμα

Συγγενικά

• ἐπιζημίωμα
• ζημίωσις
• ζημιωτής

→ και δείτε τη λέξη ζημία

Πηγές

• ζημίωμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζημίωμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.