καμηλοκόμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καμηλοκόμος	οἱ	καμηλοκόμοι
γενική	τοῦ	καμηλοκόμου	τῶν	καμηλοκόμων
δοτική	τῷ	καμηλοκόμῳ	τοῖς	καμηλοκόμοις
αιτιατική	τὸν	καμηλοκόμον	τοὺς	καμηλοκόμους
κλητική ὦ!		καμηλοκόμε		καμηλοκόμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καμηλοκόμω
γεν-δοτ	τοῖν		καμηλοκόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καμηλοκόμος < κάμηλος + -κόμος

Ουσιαστικό

καμηλοκόμος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (επάγγελμα) άτομο που εκτρέφει καμήλες

Πηγές

• καμηλοκόμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.