κοινοβιασμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοινοβιασμός	οι	κοινοβιασμοί
γενική	του	κοινοβιασμού	των	κοινοβιασμών
αιτιατική	τον	κοινοβιασμό	τους	κοινοβιασμούς
κλητική		κοινοβιασμέ		κοινοβιασμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοινοβιασμός < κοινοβιάζω + -μός < μεσαιωνική ελληνική κοινοβιάζω < ελληνιστική κοινή κοινόβιον, ουδέτερο του κοινόβιος < αρχαία ελληνική κοινός + βίος

Ουσιαστικό

κοινοβιασμός αρσενικό

• (θρησκεία, λόγιο) το να κοινοβιάζει κάποιος, να είναι μοναχός σε κοινόβιο

Μεταφράσεις

    κοινοβιασμός