μυστήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μυστήριον	τὰ	μυστήριᾰ
γενική	τοῦ	μυστηρίου	τῶν	μυστηρίων
δοτική	τῷ	μυστηρίῳ	τοῖς	μυστηρίοις
αιτιατική	τὸ	μυστήριον	τὰ	μυστήριᾰ
κλητική ὦ!		μυστήριον		μυστήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μυστηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		μυστηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μυστήριον. ήδη τον 6ο αιώνας στον Ηράκλειτο < θεμα μυσ- (όπως στον αόριστο ἔμυσα του μύω (κλείνω μάτια, στόμα) + -τήριον

Ουσιαστικό

μυστήριον, -ου ουδέτερο

1. (αρχική σημασία) τελετή μύησης, μυστικό
2. μυστήριο

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας Ηράκλειτος, Απόσπασμα 14, 4-5. Reliquiae. Heraclitus (Ephesius.) Clarendon, 1877 σελ.48

   τὰ γὰρ νομιζόμενα κατ’ ἀνθρώπους μυστήρια ἀνιερωστὶ μυεῦνται

3. μυστική διδασκαλία, απόκρυφη διδασκαλία

   → δείτε και τον πληθυντικό μυστήρια

4. σκεύη που χρησιμοποιούνταν σε τελετές
5. (ελληνιστική σημασία , εκκλησιαστικός όρος) το μυστήριο (στη χριστιανική σημασία)

Εκφράσεις

• ὄνος ἄγων μυστήρια

Συγγενικά

θέμα με μυστηρ-

• ἀμυστηρίαστος
• μυστηριακός
• μυστηριάρχης
• μυστηριασμός
• μυστηριάζω
• μυστηρικός
• μυστηρίς
• μυστηριώδης
• μυστηριωδία
• μυστηριῶτις

→ και δείτε τις λέξεις μύστης, μυέω και μύω

Πηγές

• μυστήριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μυστήριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.