πνοή

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

πνοή < αρχαία ελληνική πνοή

Προφορά

ΔΦΑ : /pnoˈi/

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πνοή	οι	πνοές
γενική	της	πνοής	των	πνοών
αιτιατική	την	πνοή	τις	πνοές
κλητική		πνοή		πνοές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πνοή θηλυκό

1. η ανάσα, αναπνοή
2. το φύσημα αέρα

   ※  Αν πετύχουν, ο αγέρας γίνεται πνοή, πνεύμα, και «όπου θέλει πνει». Αν αποτύχουν, ήταν αέρας κοπανιστός. (Βασίλης Κατσικονούρης, Η ρωγμή των 7:45 μ.μ., εκδόσεις Καστανιώτη, 2016)

3. (μεταφορικά) κίνητρο έμπνευσης, ζωής, δύναμης

   η μείωση του ΦΠΑ έδωσε πνοή στην οικονομία της χώρας

Εκφράσεις

• μέχρι τελευταίας πνοής  : μέχρι θανάτου

Συγγενικά

• αναπνοή
• εισπνοή
• εκπνοή
• δύσπνοια

Μεταφράσεις

    πνοή

αγγλικά : breath (en) γαλλικά : haleine (fr), respiration (fr), souffle (fr)

    το φύσημα αέρα

αγγλικά : gust (en), breath (en)

    μεταφορικά

αγγλικά : inspiration (en), power (en)