πριόβολος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πριόβολος	οι	πριόβολοι
γενική	του	πριόβολου	των	πριόβολων
αιτιατική	τον	πριόβολο	τους	πριόβολους
κλητική		πριόβολε		πριόβολοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πριόβολος < μεσαιωνική ελληνική πυροβόλιον < αρχαία ελληνική πυροβόλος < πῦρ + βάλλω

Ουσιαστικό

πριόβολος αρσενικό

1. (παρωχημένο) εξάρτημα τσακμακιού το οποίο συμβάλλει στη δημιουργία σπίθας για το άναμμα φωτιάς

   ※  Πάντως στορνάρι είναι και η γνωστή πέτρα, που είναι «πυρίτης λίθος», η παλιά τσακμακόπετρα με τον πριόβολο και την ίσκα, που έτσι ανάβανε τα τσιμπούκια τους και που κατ’ επέκταση σημαίνει λίθος σκλη­ρός, αιχμηρός, αγύριστος. (Νικόλαος Γιαννούλης, Το Αρματολίκι του Ασπροποτάμου κι οι Στορναραίοι, εκδ. Ε.Μ.Ο.Τ. (Εκδρομικός & Μορφωτικός Όμιλος Τρικάλων), Αθήνα 1981, σελ. 37.)

2. (κατ’ επέκταση) (παρωχημένο) τσακμάκι

Άλλες μορφές

• πριόβολο

Συγγενικά

• πριόβολο
• Πριόβολος (επώνυμο)
• → δείτε τις λέξεις πυρ και βάλλω

Δείτε επίσης

• ίσκα

Μεταφράσεις

    πριόβολος