πῆνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πῆνος	οἱ	πῆνοι
γενική	τοῦ	πήνου	τῶν	πήνων
δοτική	τῷ	πήνῳ	τοῖς	πήνοις
αιτιατική	τὸν	πῆνον	τοὺς	πήνους
κλητική ὦ!		πῆνε		πῆνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πήνω
γεν-δοτ	τοῖν		πήνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πῆνος: → δείτε τη λέξη πήνη

Ουσιαστικό

πῆνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• άλλη μορφή του πήνη
• ύφασμα ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Π

  <πῆνος> ὕφασμα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πήνη

Πηγές

• πῆνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.