σίγνον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σίγνον	τὰ	σίγνᾰ
γενική	τοῦ	σίγνου	τῶν	σίγνων
δοτική	τῷ	σίγνῳ	τοῖς	σίγνοις
αιτιατική	τὸ	σίγνον	τὰ	σίγνᾰ
κλητική ὦ!		σίγνον		σίγνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σίγνω
γεν-δοτ	τοῖν		σίγνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίγνον < ελληνιστική κοινή σίγνον < λατινική sigmum < πρωτοϊταλική *seknom < πρωτοϊταλική *sek- (κόβω) ή *sekʷ- (ακολουθώ)

Ουσιαστικό

σίγνον ουδέτερο

1. σημάδι (σε μορφή σταυρού), υπογραφή
2. κωδικός

Πηγές

• σίγνον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.