σεληνίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σεληνίτης	οἱ	σεληνῖται
γενική	τοῦ	σεληνίτου	τῶν	σεληνιτῶν
δοτική	τῷ	σεληνίτῃ	τοῖς	σεληνίταις
αιτιατική	τὸν	σεληνίτην	τοὺς	σεληνίτᾱς
κλητική ὦ!		σεληνῖτᾰ		σεληνῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σεληνίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σεληνίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σεληνίτης (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

σεληνίτης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ορυκτολογία) φεγγαρόπετρα, σεληνόλιθος

  ※  1ος κε αιώνας ⌘ Διοσκουρίδης Πεδάνιος, Περὶ ἀπλῶν φαρμάκων, (Euporista vel De simplicibus medicinis), 1.20.3, @scaife.perseus

  γαλῆς κοιλίαν κορίου πληρώσας ξήρανον καὶ δίδου ἐξ αὐτῆς μεθ’ ὕδατος ἢ ὄξους, ἢ λίθον σεληνίτην ἀποξύων δίδου, ἢ μήκωνος ἀφρώδους καρποῦ ὀξυβάφου πλῆθος·

Ουσιαστικό

σεληνίτης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. (στον πληθυντικό) λαός της Αρκαδίας
2. (ως κύριο όνομα) φανταστικός κάτοικος της σελήνης

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Λουκιανός, 13, 20 Ἀληθὴς Ἱστορία ἢ Ἀληθὴ διηγήματα @wikisource

   ὤμοσαν δὲ Ἡλιωτῶν μὲν Πυρωνίδης καὶ Θερείτης καὶ Φλόγιος, Σεληνιτῶν δὲ Νύκτωρ καὶ Μήνιος καὶ Πολυλάμπης.

Πηγές

• σεληνίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.