στάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στᾰτωρ-, στᾰτορ-
ονομαστική	ὁ	στάτωρ	οἱ	στάτορες
γενική	τοῦ	στάτορος	τῶν	στατόρων
δοτική	τῷ	στάτορῐ	τοῖς	στάτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	στάτορᾰ	τοὺς	στάτορᾰς
κλητική ὦ!		στάτορ		στάτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στάτορε
γεν-δοτ	τοῖν		στατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Το στᾰ- βραχύ όπως στο λατινικό stător.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στάτωρ < (λόγιο δάνειο) λατινική stător

Ουσιαστικό

στάτωρ, -ορος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή , νομικός όρος) ο δικαστικός κλητήρας

Σύνθετα

• ἀρχιστάτωρ

Πηγές

• στάτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.