τετραετηρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τετραετηρίς	αἱ	τετραετηρίδες
γενική	τῆς	τετραετηρίδος	τῶν	τετραετηρίδων
δοτική	τῇ	τετραετηρίδῐ	ταῖς	τετραετηρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τετραετηρίδᾰ	τὰς	τετραετηρίδᾰς
κλητική ὦ!		τετραετηρίς*		τετραετηρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τετραετηρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		τετραετηρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τετραετηρίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τρι- + -ετηρίς < τριέτηρος. Σε επιθετική λειτουργία και ουσιαστικοποιημένο: εννοείται θηλυκό ουσιαστικό όπως περίοδος, ἑορτή.

Ουσιαστικό

τετραετηρίς, -ίδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (σε επιθετική λειτουργία) τετραετής, που γίνεται κάθε τέσσερα έτη (όπως ἑορτή)
2. (ουσιαστικοποιημένο) τετρετηρίδα (εννοείται περίοδος)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις τετραέτηρος, τετραετής, τέσσαρες και ἔτος

Πηγές

• τετραετηρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.