υἱϊδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	υἱϊδεύς	οἱ	υἱϊδεῖς
γενική	τοῦ	υἱϊδέως	τῶν	υἱϊδέων
δοτική	τῷ	υἱϊδεῖ	τοῖς	υἱϊδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	υἱϊδέᾱ	τοὺς	υἱϊδέᾱς
κλητική ὦ!		υἱϊδεῦ		υἱϊδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		υἱϊδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		υἱϊδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υἱϊδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική υἱ(ός) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

υἱϊδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ο γιος του γιου, ο εγγονός

Άλλες μορφές

• υἱιδεύς

Πηγές

• υἱϊδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.