ἀβροχία

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀβροχία < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ἀβροχία. Συγχρονικά αναλύεται σε ἀ- στερητικό και βροχή ( < αρχαία ελληνική βρέχω) + -ία

Ουσιαστικό

ἀβροχία (& ἀβροχιά) θηλυκό

• η ξηρασία, η αναβροχιά, αβροχιά

  ※  15ος αιώνας Ἐξήγησις τῆς γλυκείας χώρας Κύπρου... (αποδίδεται στον Λεόντιο Μαχαιρά)

  διατὶ ἐγίνην πείνα μεγάλην ἀπού ἀβροχίαν

Πηγές

• σελ.9 Τόμος Α - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀβροχίᾱ	αἱ	ἀβροχίαι
γενική	τῆς	ἀβροχίᾱς	τῶν	ἀβροχιῶν
δοτική	τῇ	ἀβροχίᾳ	ταῖς	ἀβροχίαις
αιτιατική	τὴν	ἀβροχίᾱν	τὰς	ἀβροχίᾱς
κλητική ὦ!		ἀβροχίᾱ		ἀβροχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀβροχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀβροχίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀβροχία < ἀβροχ(έω) + -ία. Αναλύεται σε ἀ- στερητικό + βροχ(ή) (βρέχω) + -ία

Ουσιαστικό

ἀβροχία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η ξηρασία, η αναβροχιά, αβροχιά

Πηγές

• «ἀβροχία» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.