ἄρταμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἄρταμος	οἱ	ἄρταμοι
γενική	τοῦ	ἀρτάμου	τῶν	ἀρτάμων
δοτική	τῷ	ἀρτάμῳ	τοῖς	ἀρτάμοις
αιτιατική	τὸν	ἄρταμον	τοὺς	ἀρτάμους
κλητική ὦ!		ἄρταμε		ἄρταμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρτάμω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρτάμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρταμος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἄρταμος, -ου αρσενικό

1. (επάγγελμα) σφαγέας, χασάπης, μάγειρας

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία, 2, 2.4 @scaife.perseus

   καὶ ὁ ἄρταμος οἰόμενος αὐτὸν οὐδὲν ἔτι δεῖσθαι ὄψου, ᾤχετο παραφέρων πρὶν λαβεῖν αὐτὸν ἕτερον.

2. (μεταφορικά) φονιάς

   ※  4ος/3ος↑ αιώνας Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, Ἀλεξάνδρα, 797, @scaife.perseus

   κέλωρ δὲ πατρὸς ἄρταμος κληθήσεται,

   ※  4ος/3ος↑ αιώνας Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, Ἀλεξάνδρα, 236, @scaife.perseus

   ᾧ δὴ πιθήσας στυγνὸς ἄρταμος τέκνων,

Συγγενικά

• ἀρταμέω
• ἀρτάμησις
• διαρταμέω

Πηγές

• ἄρταμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄρταμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.