ῥίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῥῑν-
ονομαστική	ἡ	ῥίς	αἱ	ῥῖνες
γενική	τῆς	ῥινός	τῶν	ῥινῶν
δοτική	τῇ	ῥινῐ́	ταῖς	ῥισῐ́(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥῖνᾰ	τὰς	ῥῖνᾰς
κλητική ὦ!		ῥίς		ῥῖνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥῖνε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥινοῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό. Σπάνια με βραχύ γιώτα (τότε, ο πληθυντικός θα ήταν «ρίνες». Δείτε και το ελληνιστικό «ῥίν».
3η κλίση, Κατηγορία 'ῥίς' όπως «ῥίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥίς < προέλευσης από την προελληνική

Ουσιαστικό

ῥῑ́ς θηλυκό (σπάνια ῥῐ́ς)

1. (ανθρώπινο σώμα, ανατομία) μύτη, ρίνα
2. στον πληθυντικό: ῥῖνες: ρουθούνια
3. πλαγιά βουνού
4. αγωγός, σωλήνας

Άλλες μορφές

• (ελληνιστική κοινή): ῥίν

Πηγές

• ῥίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.