κονιορτός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κονιορτός	οι	κονιορτοί
γενική	του	κονιορτού	των	κονιορτών
αιτιατική	τον	κονιορτό	τους	κονιορτούς
κλητική		κονιορτέ		κονιορτοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κονιορτός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κονιορτός < κόνις + ὄρνυμι

Προφορά

ΔΦΑ : /ko.ɲoɾˈtos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐νιορ‐τός

Ουσιαστικό

κονιορτός αρσενικό

• σκόνη

  ※  Τα ερυθρά σαρίκια την έκτασιν πληρούσι, / Αφίπταται περιδεής η των πτηνών αγέλη· / Κλαγγή των όπλων πανταχού και κτύποι αντηχούσι· / Σκιάζει τον ορίζοντα κονιορτού νεφέληˈ' (Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Το Αρκάδι)

Συγγενικά

• κουρνιαχτός
• σκόνη

Μεταφράσεις

    κονιορτός

λατινικά : pulvis (la)