μορμολύκειο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μορμολύκειο	τα	μορμολύκεια
γενική	του	μορμολυκείου & μορμολύκειου	των	μορμολυκείων
αιτιατική	το	μορμολύκειο	τα	μορμολύκεια
κλητική		μορμολύκειο		μορμολύκεια
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μορμολύκειο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μορμολύκειον / μορμολυκεῖον (σκιάχτρο, ξωτικό) < μορμολύττομαι < Μορμώ

Προφορά

ΔΦΑ : /moɾ.moˈli.ci.o/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μορ‐μο‐λύ‐κει‐ο

Ουσιαστικό

μορμολύκειο ουδέτερο

1. (μειωτικό) πανάσχημος γέρος ή γριά που η εμφάνισή του / της απωθεί τους πάντες
2. (συνήθ. μτφ.) καθετί το οποίο προκαλεί τρόμο, το σκιάχτρο, το φόβητρο.

Συνώνυμα

• σκιάχτρο
• φόβητρο
• τέρας

Μεταφράσεις

    μορμολύκειο