προλύτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	προλύτης	οι	προλύτες
γενική	του	προλύτη	των	προλυτών
αιτιατική	τον	προλύτη	τους	προλύτες
κλητική		προλύτη		προλύτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προλύτης < ελληνιστική κοινή προλύται < προλύω < αρχαία ελληνική πρό + λύω

Ουσιαστικό

προλύτης αρσενικό

1. (ιστορία) σπουδαστής νομικής σχολής στο πέμπτο έτος, λίγο πριν την αποφοίτηση (στη βυζαντινή περίοδο)
2. (παρωχημένο, εκπαίδευση) πανεπιστημιακός τίτλος νομικής σχολής σε πτυχιούχους με βαθμό σχεδόν καλώς

Μεταφράσεις

    προλύτης