αἱμύλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	αἱμύλος	ἡ	αἱμύλη & αἱμύλος	τὸ	αἱμύλον
γενική	τοῦ	αἱμύλου	τῆς	αἱμύλης & αἱμύλου	τοῦ	αἱμύλου
δοτική	τῷ	αἱμύλῳ	τῇ	αἱμύλῃ & αἱμύλῳ	τῷ	αἱμύλῳ
αιτιατική	τὸν	αἱμύλον	τὴν	αἱμύλην & αἱμύλον	τὸ	αἱμύλον
κλητική ὦ!		αἱμύλε		αἱμύλη & αἱμύλε		αἱμύλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	αἱμύλοι	αἱ	αἱμύλαι & αἱμύλοι	τὰ	αἱμύλᾰ
γενική	τῶν	αἱμύλων	τῶν	αἱμύλων & αἱμύλων	τῶν	αἱμύλων
δοτική	τοῖς	αἱμύλοις	ταῖς	αἱμύλαις & αἱμύλοις	τοῖς	αἱμύλοις
αιτιατική	τοὺς	αἱμύλους	τὰς	αἱμύλᾱς & αἱμύλους	τὰ	αἱμύλᾰ
κλητική ὦ!		αἱμύλοι		αἱμύλαι & αἱμύλοι		αἱμύλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αἱμύλω	τὼ	αἱμύλᾱ & αἱμύλω	τὼ	αἱμύλω
γεν-δοτ	τοῖν	αἱμύλοιν	τοῖν	αἱμύλαιν & αἱμύλοιν	τοῖν	αἱμύλοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ὕπατος' όπως «ξένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αἱμύλος < + -ύλος → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

αἱμύλος, -η, -ον ή -ος, -ος, -ον

1. ο επαινετικός
2. ο πανούργος

Συγγενικά

• αἱμυλομήτης
• αἱμυλοπλόκος
• αἱμυλόφρων

Πηγές

• αἱμύλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἱμύλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• αἱμύλος - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.