γλουρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γλουρός	οἱ	γλουροί
γενική	τοῦ	γλουροῦ	τῶν	γλουρῶν
δοτική	τῷ	γλουρῷ	τοῖς	γλουροῖς
αιτιατική	τὸν	γλουρόν	τοὺς	γλουρούς
κλητική ὦ!		γλουρέ		γλουροί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γλουρώ
γεν-δοτ	τοῖν		γλουροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γλουρός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

γλουρός, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (μεταλλουργία) χρυσός, χρυσάφι

  ≈ συνώνυμα: χρυσός, ἄγχουρος, τάγχουρος, τάγχαρας

Άλλες μορφές

• γλοῦρος

Πηγές

• γλουρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.