δίρρυτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δίρρυτος	τὸ	δίρρυτον
γενική	τοῦ/τῆς	διρρύτου	τοῦ	διρρύτου
δοτική	τῷ/τῇ	διρρύτῳ	τῷ	διρρύτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δίρρυτον	τὸ	δίρρυτον
κλητική ὦ!		δίρρυτε		δίρρυτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δίρρυτοι	τὰ	δίρρυτᾰ
γενική	τῶν	διρρύτων	τῶν	διρρύτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	διρρύτοις	τοῖς	διρρύτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	διρρύτους	τὰ	δίρρυτᾰ
κλητική ὦ!		δίρρυτοι		δίρρυτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διρρύτω	τὼ	διρρύτω
γεν-δοτ	τοῖν	διρρύτοιν	τοῖν	διρρύτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δίρρυτος < δι- + ῥυτός

Επίθετο

δίρρυτος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που ρέει σε δύο πλευρές

Πηγές

• δίρρυτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.