διάπραξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάπραξη	οι	διαπράξεις
γενική	της	διάπραξης*	των	διαπράξεων
αιτιατική	τη	διάπραξη	τις	διαπράξεις
κλητική		διάπραξη		διαπράξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαπράξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάπραξη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διάπρα(ξις) (πρακ- + -σις > -ση) + -ξη < διαπράττω. Συγχρονικά αναλύεται σε διά- + πράξη

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.pɾa.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐πρα‐ξη

Ουσιαστικό

διάπραξη θηλυκό

• πραγματοποίηση, εκτέλεση

Συγγενικά

• αδιάπρακτος
• διαπράττω
• → δείτε και τη λέξη πράξη

Μεταφράσεις

    διάπραξη

αγγλικά : commission (en), perpetration (en) γαλλικά : perpétration (fr)