διαλυτής

Δείτε επίσης : διαλυτῆς, διαλύτης

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ði̯a.liˈtis/

παλιότερος συλλαβισμός : δι‐α‐λυ‐τής

τονικό παρώνυμο: διαλύτης

Κλιτικός τύπος επιθέτου[επεξεργασία]

διαλυτής

γενική ενικού, θηλυκού γένους (διαλυτή) του διαλυτός
παλιότερη γραφή διαλυτῆς

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

διαλυτής <

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

διαλυτής αρσενικό

(για όνειρο) ερμηνευτής, εξηγητής
άλλες μορφές: διαλυστής: ο ξεδιαλυστής (στον Somavera ^[1])

Αναφορές[επεξεργασία]

↑ σελ. 96 1ου μέρους - Somavera, Alessio da / Ἀλέξιος ὁ Σουμαβέραιος (1709), Θησαυρός της ρωμαϊκής και της φραγκικής γλώσσας. Στο Παρίτζι:Από την τυπογραφίαν του Μιχαήλ Γκινιάρδ, ͵α ψ΄ θ΄. Τesoro della lingua greca-volgare ed italiana. Parigi:Appresso Michele Guignard, M.DCC.IX. @anemi

Πηγές[επεξεργασία]

διαλυτής - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	διαλῠτα-
ονομαστική	ὁ	διαλυτης	οἱ	διαλυται
γενική	τοῦ	διαλυτου	τῶν	διαλυτῶν
δοτική	τῷ	διαλυτῃ	τοῖς	διαλυταις
αιτιατική	τὸν	διαλυτην	τοὺς	διαλυτᾱς
κλητική ὦ!		διαλύτη		διαλυται
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαλυτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		διαλυταιν
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Ἀτρείδης' όπως «Ἀτρείδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Συγγενικά[επεξεργασία]

διαλύτης (ελληνιστική κοινή)
διαλυτός & συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη διαλύω

Πηγές[επεξεργασία]

διαλυτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
διαλυτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

[1] σελ. 96 1ου μέρους - Somavera, Alessio da / Ἀλέξιος ὁ Σουμαβέραιος (1709), Θησαυρός της ρωμαϊκής και της φραγκικής γλώσσας. Στο Παρίτζι:Από την τυπογραφίαν του Μιχαήλ Γκινιάρδ, ͵α ψ΄ θ΄. Τesoro della lingua greca-volgare ed italiana. Parigi:Appresso Michele Guignard, M.DCC.IX. @anemi

[1]

διαλυτής

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Κλιτικός τύπος επιθέτου[επεξεργασία]

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

διαλυτής

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Κλιτικός τύπος επιθέτου[επεξεργασία]

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση