επιμονή
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | επιμονή | οι | επιμονές |
| γενική | της | επιμονής | των | επιμονών |
| αιτιατική | την | επιμονή | τις | επιμονές |
| κλητική | επιμονή | επιμονές | ||
| Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- επιμονή < αρχαία ελληνική ἐπιμονή < ἐπιμένω < ἐπί + μένω
Προφορά
[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /e.pi.moˈni/
Ουσιαστικό
[επεξεργασία]
επιμονή θηλυκό
- το να επιμένει κάποιος
- (κατ’ επέκταση) πείσμα
Συγγενικά
[επεξεργασία]Δείτε επίσης
[επεξεργασία]
Μεταφράσεις
[επεξεργασία]
επιμονή