εὔνοια

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὔνοιᾰ	αἱ	εὔνοιαι
γενική	τῆς	εὐνοίᾱς	τῶν	εὐνοιῶν
δοτική	τῇ	εὐνοίᾳ	ταῖς	εὐνοίαις
αιτιατική	τὴν	εὔνοιᾰν	τὰς	εὐνοίᾱς
κλητική ὦ!		εὔνοιᾰ		εὔνοιαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐνοίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐνοίαιν
1η κλίση, ομάδα 'θάλασσα', Κατηγορία όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὔνοια < εὔνους + -ια < εὖ + νόος / νοῦς

Ουσιαστικό

εὔνοιᾰ θηλυκό

1. εύνοια, καλή θέληση
2. δώρο που δίνεται σε ένδειξη καλής θέλησης

Άλλες μορφές

1. (ποιητικός τύπος: εὐνοίᾱ
2. ιωνικός τύπος : εὐνοίη, εὐνοΐη

Πηγές

• «εὔνοια» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «εὔνοια» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.