-ια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	-ια	οι	-ιες
γενική	της	-ιας		—
αιτιατική	τη(ν)	-ια	τις	-ιες
κλητική		-ια		-ιες
Προφέρεται με συνίζηση στην κατάληξη ως παροξύτονο. Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-ια < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική -ια < αρχαία ελληνική -ία

για φυτά < νεολατινική -ia

Προφορά

• εξαρτάται από το σύμφωνο που προηγείται → δείτε τη λέξη -ιά

Επίθημα

-ια θηλυκό

1. επίθημα για το σχηματισμό αφηρημένων θηλυκών ουσιαστικών
   1. από ρήματα

      βλαστημάω > βλασήμια

      αρχαία ελληνική παρηγορέω > παρηγορία > νέα ελληνική παρηγόριια

   2. δηλώνει φυτό ή δέντρο

      gardenia < γαρδένια

      → και δείτε -ία

2. κατάληξη για το σχηματισμό ουδέτερων ουσιαστικών πληθντικού αριθμού
   1. κατάληξη ουδετέρων σε ι

      τραγούδι > τραγούδια

   2. ονομασίες εορτών στον πληθυντικό από κύρια ονόματα
   3. άγιος Δημήτριος > Δημήτρια
3. κατάληξη για το σχηματισμό επιρρημάτων

   ανάριος > ανάρια

   → και δείτε  -ιά

Συγγενικά

• -σιά

Δείτε επίσης

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ια στο Βικιλεξικό

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

-ια < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ία

Επίθημα

-ια θηλυκό

1. κατάληξη θηλυκών ουσιαστικών

   δουλεύτρια

   αρχαία ελληνική ἄρρωστος > ἀρρωστία > μεσαιωνική ελληνική ἀρρώστια

2. κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών ή επιθέτων στον πληθυντικό
3. κατάληξη επιρρημάτων

   ἄγριος > ἄγρια

Δείτε επίσης

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -ια στο Βικιλεξικό

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

-ια < → λείπει η ετυμολογία

Επίθημα

-ια [ῐᾱ] θηλυκό

1. κατάληξη θηλυκών ουσιαστικών
2. κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών στον πληθυντικό

Συγγενικά

• -ία
• -εία

Δείτε επίσης

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ια στο Βικιλεξικό