ιεροπρεπής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ιεροπρεπής	η	ιεροπρεπής	το	ιεροπρεπές
γενική	του	ιεροπρεπούς*	της	ιεροπρεπούς	του	ιεροπρεπούς
αιτιατική	τον	ιεροπρεπή	την	ιεροπρεπή	το	ιεροπρεπές
κλητική		ιεροπρεπή(ς)		ιεροπρεπής		ιεροπρεπές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ιεροπρεπείς	οι	ιεροπρεπείς	τα	ιεροπρεπή
γενική	των	ιεροπρεπών	των	ιεροπρεπών	των	ιεροπρεπών
αιτιατική	τους	ιεροπρεπείς	τις	ιεροπρεπείς	τα	ιεροπρεπή
κλητική		ιεροπρεπείς		ιεροπρεπείς		ιεροπρεπή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ιεροπρεπής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἱεροπρεπής. Συγχρονικά αναλύεται σε ιερο- + -πρεπής.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.e.ɾo.pɾeˈpis /

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐ε‐ρο‐πρε‐πής

Επίθετο

ιεροπρεπής, -ής, -ές

• (αρχαιοπρεπές) που τον χαρακτηρίζει ιερότητα

Συγγενικά

• ιεροπρέπεια

Μεταφράσεις

    ιεροπρεπής

Πηγές

• ἱεροπρεπής - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .