κατάρτισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάρτισῐς	αἱ	καταρτίσεις
γενική	τῆς	καταρτίσεως	τῶν	καταρτίσεων
δοτική	τῇ	καταρτίσει	ταῖς	καταρτίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάρτισῐν	τὰς	καταρτίσεις
κλητική ὦ!		κατάρτισῐ		καταρτίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταρτίσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταρτισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάρτισις < {καταρτί(ζω) (κατ- + ἀρτίζω) + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάρτιση

Ουσιαστικό

κατάρτισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. συμπλήρωση, επανόρθωση, αρτίωση
  2. (συνεκδοχικά) πρόοδος
  3. γύμναση, εκπαίδευση, αγωγή
  4. (συνεκδοχικά) πειθαρχία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἄρτισις και ἀρτίζω

Πηγές

• κατάρτισις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατάρτισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.