κυνώπης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κυνώπης	οἱ	κυνῶπαι
γενική	τοῦ	κυνώπου	τῶν	κυνωπῶν
δοτική	τῷ	κυνώπῃ	τοῖς	κυνώπαις
αιτιατική	τὸν	κυνώπην	τοὺς	κυνώπᾱς
κλητική ὦ!		κυνώπη		κυνῶπαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνώπᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κυνώπαιν
Κλητική ενικού: κυνῶπα
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Ἀτρείδης' όπως «Ἀτρείδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυνώπης < κυν(ός) + ὠπ(ός) + -ης

Ουσιαστικό

κυνώπης, -ου αρσενικό, (θηλυκό κυνῶπις)

• που έχει μάτια σκύλου, ξεδιάντροπος, αναιδής

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 159 (158-160)

  ἀλλὰ σοί, ὦ μέγ᾽ ἀναιδές, ἅμ᾽ ἑσπόμεθ᾽, ὄφρα σὺ χαίρῃς, | τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε, κυνῶπα, | πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ᾽ ἀλεγίζεις·

  αλλά για τον Μενέλαο και, αναίσχυντε, για σένα | ήλθομεν όλοι εκδίκησιν να πάρομε των Τρώων, | και συ, ω σκυλοπρόσωπε, λησμονημένα τα ᾽χεις.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κύων

Πηγές

• κυνώπης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυνώπης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.