μεγαλειότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μεγαλειότης	αἱ	μεγαλειότητες
γενική	τῆς	μεγαλειότητος	τῶν	μεγαλειοτήτων
δοτική	τῇ	μεγαλειότητῐ	ταῖς	μεγαλειότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μεγαλειότητᾰ	τὰς	μεγαλειότητᾰς
κλητική ὦ!		μεγαλειότης		μεγαλειότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μεγαλειότητε
γεν-δοτ	τοῖν		μεγαλειοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεγαλειότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική grc + -της

• ως τιμητικός τίτλος < λατινική majestas

Ουσιαστικό

μεγαλειότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. η μεγαλοπρέπεια (όπως στίχου, κτιρίου, ανθρώπου)
  2. (ως τιμητικός τίτλος)

     ἡ σὴ μεγαλειότης (1ος κε αιώνας Ιώσηπος Φλάβιος, Ἰουδαϊκὴ ἀρχαιολογία J. AJ (Antiquitates Iudaicae) 8.4.3)

     ≈ συνώνυμα: μεγαλείωμα (ουδέτερο)

     ᾧ δὲ τῶν ἄλλων ζῴων ὑπὸ σοῦ, δέσποτα, κρείττονες γεγόναμεν, τούτῳ τὴν σὴν εὐλογεῖν μεγαλειότητα

     ≈ συνώνυμα: μεγαλείωμα (ουδέτερο)

     για τον τίτλο στην καθαρεύουσα δείτε Μεγαλειότης, ἡ Ὑμετέρα Μεγαλειότης, Αὐτοῦ Μεγαλειότης

Συγγενικά

• μεγαλεῖον
• μεγαλεῖος
• μεγαλείως

→ και δείτε τη λέξη μέγας

Πηγές

• μεγαλειότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μεγαλειότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.