πλεούμενο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πλεούμενο	τα	πλεούμενα
γενική	του	πλεούμενου	των	πλεούμενων
αιτιατική	το	πλεούμενο	τα	πλεούμενα
κλητική		πλεούμενο		πλεούμενα
Κατηγορία όπως «σίδερο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλεούμενο < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική πλεούμενον. πλέ(ω) + -ούμενο, ουδέτερο των μετοχών σε -ούμενος κυριολεκτικά: αυτό που πλέει

Προφορά

ΔΦΑ : /pleˈu.me.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πλε‐ού‐με‐νο

Ουσιαστικό

πλεούμενο ουδέτερο

• μέσο μεταφοράς που επιπλέει

  ※  Διονύσιος Ρώμας, 1906-1961. «Το ρεμπελιό των ποπολάρων» στις τριλογίες Περίπλους απόσπασμα@books.google

  Έτσι φινίρισα να μπαρκάρω σ' ευτούνο δω το πλεούμενο και ν' αρμενίζω μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει για τη φαμόζα Πόλη, τη μυριοτραγουδισμένη, που τσι επαίνους για τσι εμορφιές και τα πλούτια τση ακούμε τζα από τα μικράτα μας

Μεταφράσεις

    πλεούμενο

γαλλικά : embarcation (fr)