σκνίψ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σκνῑπ-
ονομαστική	ὁ	σκνίψ	οἱ	σκνῖπες
γενική	τοῦ	σκνιπός	τῶν	σκνιπῶν
δοτική	τῷ	σκνιπῐ́	τοῖς	σκνιψῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	σκνῖπᾰ	τοὺς	σκνῖπᾰς
κλητική ὦ!		σκνίψ		σκνῖπες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκνῖπε
γεν-δοτ	τοῖν		σκνιποῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό. Και πληθυντικός σκνῖφες.
3η κλίση, Κατηγορία 'γύψ' όπως «γύψ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκνίψ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σκνίψ, σκνιπός [ῑ] αρσενικό

• (έντομο) η σκνίπα

  ※  2ος αιώνας κε ⌘ Φρύνιχος Αττικός, Ἐκλογαί, 377, 2–3

  οἱ δ' ἀρχαῖοι σκνῖπα καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ θηριδίου τοῦ ἐν τοῖς ξύλοις καταβραχὺ κατεσθίοντος.

Πηγές

• σκνίψ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.